بست بیوگرافی

پسر فصل بهار (شاعر) ,کلیپ فصل بهار (شاعر),همسر فصل بهار (شاعر),عکس همسر فصل بهار (شاعر), فصل بهار (شاعر) متولد,دختر فصل بهار (شاعر) ,کانال تلگرام فصل بهار (شاعر),اینستاگرام Instagram فصل بهار (شاعر) ,خانه / ثروت فصل بهار (شاعر),زندگی نامه فصل بهار (شاعر),عکس فصل بهار (شاعر),فصل بهار (شاعر) کیست؟,فصل بهار (شاعر),سایت رسمی فصل بهار (شاعر),آخرین خبر فصل بهار (شاعر), فصل بهار (شاعر) و همسرش,ارتباط با فصل بهار (شاعر),فیلم فصل بهار (شاعر) , فصل بهار (شاعر) ازدواج,فصل بهار (شاعر) کجاست؟, فصل بهار (شاعر) قبل عمل زیبایی,بیوگرافی فصل بهار (شاعر), فصل بهار (شاعر) کیست, فصل بهار (شاعر) بدون آرایش, فصل بهار (شاعر) ویکی پدیا,شماره تلفن فصل بهار (شاعر),

فصل بهار (شاعر)


فصل بهار خانم
نام اصلی     فصل بهار خانم
زادروز     ۱۲۹۵ هجری قمری
پدر و مادر     سلطان حسین میرزا نیرالدوله
مرگ     ۱۳۵۹ هجری قمری (۶۴ سال)
ملیت     ایرانی
جایگاه خاکسپاری     قم
نام(های)
دیگر     ایران‌الدوله
پیشه     شاعر، نویسنده و خواننده
دیوان سروده‌ها     بهار جنّت
تخلص     جنّت
همسر(ها)     مصطفی قلی خان دولو قاجار حاجب الدوله
استاد     کمال‌الملک
دلیل سرشناسی     غزل‌سرایی پارسی

فصل بهار خانم یا ایران الدوله (زادهٔ ۱۲۹۵ قمری - درگذشتهٔ ۱۳۵۹ قمری)[۱] شاعر و نویسنده عصر قاجار در ایران بود. از او علاوه بر شعر آثاری در نقاشی و خوانندگی باقی مانده‌است.
محتویات

    ۱ زندگی و آثار
    ۲ نمونه اشعار
    ۳ منابع
    ۴ پیوند به بیرون

زندگی و آثار

پدر ش سلطان حسین میرزا نیرالدوله فرزند فرهاد میرزا معتمدالدوله، از نوادگان فتحعلی شاه و مادرش از نوادگان عباس میرزا قاجار بود. دیوان اشعار او، بهار جنت نام دارد که شامل حدود شش هزار بیت شعر از انواع قصیده، غزل، رباعی است. از وی علاوه بر دیوان اشعار، کتاب آشپزی و خانه‌داری هم به جا مانده‌است. ایران‌الدوله علاوه بر سرودن شعر، نقاشی هم می‌کرد و از شاگردان کمال‌الملک بود و موفق به گرفتن گواهینامه از مدرسه صنایع مستظرفه شد. تابلوهای رنگ و روغن به جا مانده از وی توسط فرزندانش نگهداری می‌شود. فصل بهار خانم در هنر موسیقی و آواز نیز تبحر داشت، پیانو و تار را خوب می‌نواخت، چند صفحه از او به جا مانده که در یکی از آنها آوازی در بیات ترک خوانده‌است.[۲] او در سال ۱۹۲۰ میلادی به در سفری به اروپا رفت.[۳]
نمونه اشعار
می‌گفت یکی بلبل شوریده چو من        گر فصل بهارست و سرو است و چمن
پس لاله چرا داغ به دل رسته ز خاک        پوشیده بنفشه رخت ماتم بر تن

[۴]
منابع

wikipedia.org